"The End"

Na een roerig nachtje in het vliegtuig komen we de volgende dag toch wel enigzins uitgerust aan. Tja, dat mag ook wel na 6 maanden vakantie!

We hadden wat moeite onze bagageband te vinden, het was gewoon een kwartier lopen! tja dat zijn wij als eilandbewoners met een madurodam achtig vliegveld niet meer gewend! Maar goed, de koffers waren er allemaal dus optimistisch probeerde we de bagage op 1 kar te krijgen. Toch 2 karretjes nodig.... 5 koffers, 5 stuks handbagage, 1 babytas, mijn handdtas, 2 pluche (grote!) ezels, een kinderwagen, 3 kinderen en de papa en mama... Weer een hele volksverhuizing!

En vanuit de Antillen is het niks chillen op Schiphol. Drugs e.d. maakt de controle extra zwaar dus ook al deze bagage moest weer extra gecheckt. Beetje zenuwachtig laden we alles op de band en probeer ik orde in de chaos te houden. Hebben we alles nog? waar zijn de kids? jeetje, ook Filou uit de kinderwagen want wie weet ligt er wel een kilootje pillen onder der kont. Goh... en dan moeten we toch ook even een koffer open maken. Er zit iets van koraal in uw koffer? vraagt de douane mevrouw. Goh, ik zou het niet echt weten zeg ik (terwijl we toch hier en daar een schelpje enzo hebben meegepikt.... ik weet het, het mag niet maar het is té hart verscheurend na een half jaar om alles achter te moeten laten....dus die paar schelpjes...). De douane mevrouw schept 2 stukken koraal uit de koffer. De stenen van de jongens die ze voor school gebruikt hebben. Nou, zegt ze "u heeft geluk want het is versteend koraal en dat mag wel". Pffff.... Angstvallig laadt Thijs snel alle andere bagage op de karren want daar zit toch wel wat "niet versteend" spul in... We hebben geluk en mogen door! Of best jammer.... had zelf die stenen en schelpen wel even terug willen brengen.....! Maar goed, schouders eronder, we gaan er in Noordwijk ook weer wat van maken. We slikken wat tranen weg.... ons laatste momentje van de reis.

De deuren schuiven open...... Ja! daar zijn ze! We worden enorm feestelijk onthaald door de opa's, oma's en tantes. Tranen, balonnen, slingers, een spandoek én een welkom thuis taart! Super leuk.

De jongens stieren gelijk het huis in naar hun kamer en speelgoed. Wat een wahalla! alle opa's en oma's weer om je heen, Nicolet en tante Jet. Ook Maaik komt gelijk voor een bakkie en aan het eind van de middag champagne met John en San én zien we eindelijk Boetje live.

Yaniek en Quinn voelen zich gelijk weer thuis. Filou vindt het helemaal niets en is 3 dagen van slag. Waar ben ik? wat is dit voor huis? van wie is die kamer? wat een raar bed? waarom al die kleren aan? en wie zijn al die mensen? Gelukkig is ze na een paar dagen weer in der hum. Wij moeten zelf enorm wennen. Het huis is even raar, de luchtjes binnen en buiten zijn raar, ons eigen bed is heerlijk.... Maar we hebben wel last van een kater. Een hele grote kater..... de realisatie dat het écht voorbij is komt opeens heel hard binnen......

Inmiddels zijn we redelijk gewend. Hebben we het huis weer eigen gemaakt en hangt er sinds gisteren een enorme foto van onze 3 kanjers hier..... Bonaire, onze 3 op het strand.... De tranen schieten in mijn ogen als ik er naar kijk...

"The End".....
.... wat een onbeschrijflijk, positief, prachtig, onvergetelijk avontuur hebben we beleefd. Dit neemt niemand ons meer af!